لغزش مهره‌های کمر بیشتر در افرادی رخ می‌دهد که فعالیت‌هایی انجام می‌دهند که نیازمند حرکات تکراری، خم شدن و بلند شدن مکرر، جابجایی سنگین و یا استفاده مفرط از عضلات کمر هستند. به عنوان مثال:
- ورزشکاران: ورزشکارانی که در ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری، پرس سینه، بدنسازی و تنیس فعالیت می‌کنند، ممکن است با مشکلات مهره‌های کمر مواجه شوند.
- کارگران سخت‌کوش: افرادی که در شغل‌هایی مانند باغبانی، ساختمان‌سازی، باربری و حمل و نقل سنگین مشغول به کار هستند، ممکن است به دلیل بارهای سنگینی که بر دوش و کمرشان قرار می‌دهند، با لغزش مهره‌های کمر مواجه شوند.
- افرادی که برای مدت طولانی در حال نشستن هستند: افرادی که برای مدت طولانی در محل کار یا خانه به صورت نشسته فعالیت می‌کنند، ممکن است به دلیل نگهداری نادرست وضعیت نشستن و عدم تمرین عضلات کمر، با مشکلات مهره‌های کمر روبرو شوند.
- افرادی که دچار چاقی هستند: چاقی می‌تواند بار اضافی روی مهره‌های کمر ایجاد کند و لغزش مهره‌ها را تسریع کند.
لازم به ذکر است که عوامل دیگری نیز می‌توانند در لغزش مهره‌های کمر نقش داشته باشند و هر فردی ممکن است با این مشکل مواجه شود، بنابراین در صورت بروز علائم نگران‌کننده یا درد شدید در منطقه کمر، توصیه می‌شود به پزشک مراجعه کنید.
علائم لغزش مهره های کمر
علائم لغزش مهره‌های کمر (هرنیاسیون دیسک) ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد: درد شدید در ناحیه پشتی کمر، کمر و یا ساق پا ممکن است به عنوان علامت اصلی لغزش مهره‌های کمر ظاهر شود. این درد ممکن است تیره و تیز باشد و به صورت شدیدتر در هنگام حرکت، خم شدن، برخاستن یا تحمل فشار افزایش یابد.
- تحریک عصبی: لغزش مهره‌های کمر می‌تواند منجر به تحریک عصب‌ها شود که به علائم زیر منجر می‌شود:
- درد و تورم در ناحیه پشتی کمر و ساق پا
- احساس سوزش، الکتریکی شدن، خزش یا مورموری در ساق پا و پاها
- ضعف عضلات در ساق پا و پاها
- کاهش حس در ساق پا و پاها
- محدودیت حرکت: لغزش مهره‌های کمر ممکن است منجر به محدودیت حرکت در ناحیه پشتی کمر شود. این محدودیت ممکن است باعث سختی و درد در هنگام خم شدن، برخاستن یا چرخش بدن شود.
- علائم عصبی دیگر: در برخی موارد، لغزش مهره‌های کمر ممکن است علائم عصبی دیگری را نیز ایجاد کند، از جمله:
- کاهش قدرت عضلانی در ناحیه کمر و ساق پا
- تغییرات در حس در ناحیه کمر و ساق پا
- مشکلات در کنترل مثانه و روده
در صورت تجربه هر یک از این علائم، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب انجام شود.
انواع روش های درمان لغزش مهره های کمر
درمان لغزش مهره‌های کمر (هرنیاسیون دیسک) ممکن است به شکل‌ها و روش‌های مختلفی انجام شود. نوع درمانی که پزشک توصیه می‌کند، بستگی به شدت علائم، محل لغزش مهره، وضعیت عمومی بیمار و سایر عوامل دارد. در زیر، چندین نوع درمان معمول برای لغزش مهره‌های کمر آورده شده است:
-
درمان غیر جراحی:
- استراحت: استراحت فیزیکی و جلوگیری از فعالیت‌هایی که درد را تشدید می‌کنند، می‌تواند بهبود علائم را تسریع کند.
- داروها: مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، آنتی‌التهاب‌های استروئیدی، آنتی‌دپرسانت‌ها و آنالژزیک‌ها می‌تواند در کاهش درد و التهاب کمک کند.
- فیزیوتراپی: تمرینات و تکنیک‌های فیزیوتراپی، از جمله تمرینات استحکام بندی عضلات پشتی و شکمی، کشش عضلانی، ماساژ و درمان‌های الکتروفیزیولوژیکی می‌تواند بهبود علائم را تسریع کند.
- تزریقات: تزریق داروهای ضدالتهابی یا استروئیدها به ناحیه متأثر می‌تواند در کاهش التهاب و درد موثر باشد.
-
درمان جراحی:
- جراحی لیزری: در برخی موارد، جراحی لیزری (لیزر دیسکتومی) می‌تواند برای برداشت قسمت لغزیده مهره استفاده شود.
- جراحی باز: در برخی موارد، جراحی باز (دیسکتومی) انجام می‌شود تا قسمت لغزیده مهره و فشار آن بر روی عصب را بردارد. در بعضی موارد، نیاز به جایگزینی مهره با پروتز (جراحی جایگزینی مهره) نیز وجود دارد.
مهم است که قبل از تصمیم‌گیری درباره درمان، با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین روش درمانی برای شما تعیین شود.
انواع سرخوردگی مهره ها کمر کدام اند؟
سرخوردگی مهره‌ها یک وضعیت پزشکی است که ممکن است در انواع مختلفی از مهره‌ها رخ دهد. در زیر، برخی از انواع سرخوردگی مهره‌ها را بررسی می‌کنیم:
- سرخوردگی مهره‌های گردنی (Cervical Spondylosis): این نوع سرخوردگی مهره‌ها در منطقه گردن و ناحیه گردنی اتفاق می‌افتد. علائم شامل درد گردن، سر درد، تنگی حرکت گردن و احساس خستگی می‌باشد.
- سرخوردگی مهره‌های زانویی (Lumbar Spondylosis): این نوع سرخوردگی مهره‌ها در ناحیه پایین پشت قرار می‌گیرد و معمولاً به عنوان سرخوردگی مهره‌های لگنی نیز شناخته می‌شود. علائم شامل درد پشت، سرخوردگی و محدودیت حرکت در ناحیه پشتی بدن است.
- سرخوردگی مهره‌های گردان (Thoracic Spondylosis): این نوع سرخوردگی مهره‌ها در ناحیه قفسه سینه رخ می‌دهد. علائم شامل درد در ناحیه قفسه سینه، تنگی نفس و محدودیت حرکت می‌باشد.
- سرخوردگی مهره‌های گردنی-زانویی (Cervical-Lumbar Spondylosis): در برخی موارد، سرخوردگی مهره‌ها همزمان در منطقه گردن و ناحیه پایین پشت رخ می‌دهد. علائم شامل درد و سرخوردگی در هر دو ناحیه است.
- سرخوردگی مهره‌های آرنجی (Cervical Spondylitis): این نوع سرخوردگی مهره‌ها در ناحیه آرنج و بازو رخ می‌دهد. علائم شامل درد در ناحیه آرنج، سرخوردگی و محدودیت حرکت است.
مهره‌ها می‌توانند به دلایل مختلفی سرخورده شوند، از جمله پیری طبیعی، آسیب ناشی از ضربه یا تصادف، عوامل التهابی مانند التهاب مفاصل و بیماری‌های مزمن مانند آرتروز. در صورتی که شما علائم سرخوردگی مهره‌ها را تجربه می‌کنید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را برای شما تعیین کند.
سرخوردگی مهره کمر یا لیستزیس چیست؟
سرخوردگی مهره کمر، یا همان لیستزیس (Lumbar Spondylolisthesis)، یک حالت پزشکی است که در آن یک مهره از موقعیت طبیعی خود در ناحیه کمر خارج می‌شود و به جلو یا عقب لغزش می‌کند. این وضعیت معمولاً در ناحیه پایینی از ستون فقرات کمر رخ می‌دهد، به خصوص بین مهره لاغر (لومبار) پنجم و مهره صفحه‌ای اول (ساکرم) قرار می‌گیرد.
لیستزیس می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله:
- ضعف عضلات پشتی کمر
- آسیب یا ترمیم ناقص مهره‌ها
- عوامل مادرزادی
- آسیب ناشی از تروما یا ضربه
علائم لیستزیس ممکن است شامل درد کمر، سرخوردگی، تنگی در حرکت، احساس خستگی در پاها و ممکن است به همراه تغییرات در عملکرد عصبی مانند احساس سوزش، بی‌حسیتی یا ضعف عضلات باشد.
برای تشخیص لیستزیس، پزشک ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند ایکس‌ری، اسکن MRI یا CT استفاده کند. در صورت تشخیص لیستزیس، درمان ممکن است شامل استراحت فیزیکی، فیزیوتراپی، داروها برای کاهش التهاب و درد، و در موارد شدیدتر، جراحی باشد.
میزان شیوع سرخوردگی مهره کمر چقدر است؟
سرخوردگی مهره یا اسپوندیلوز (Spondylosis) یک شرایط عمومی است که با پیری و فرسودگی طبیعی استخوان‌ها و بافت‌های مهره همراه است. این شرایط معمولاً در افراد بالای ۵۰ سال رخ می‌دهد و با پیشرفت سن، شیوع آن افزایش می‌یابد.
به دلیل اینکه سرخوردگی مهره به صورت طبیعی با پیری رخ می‌دهد، دقیقاً میزان شیوع آن مشخص نیست. اما تحقیقات نشان می‌دهد که بیش از ۹۰٪ از افراد بالای ۶۰ سال علائم سرخوردگی مهره را دارند. همچنین، با پیشرفت تکنولوژی تصویربرداری و افزایش آگاهی در مورد این حالت، شیوع آن ممکن است بیشتر از آمار قبلی باشد.
مهم است بدانید که سرخوردگی مهره معمولاً به تنهایی علائم شدیدی ایجاد نمی‌کند و بسیاری از افراد با این شرایط بدون درد یا محدودیت قابل توجهی زندگی می‌کنند. اما در برخی از موارد، ممکن است علائم مانند درد کمر، سفتی و محدودیت حرکت را تجربه کنند.
درجه‌بندی سرخوردگی مهره کمر
سرخوردگی مهره کمر (اسپوندیلوز) معمولاً با استفاده از درجه‌بندی های مختلف براساس شدت و گستردگی تغییرات در مهره ها، توصیف می‌شود. درجه‌بندی‌های مختلفی وجود دارد که بر اساس نوع تصویربرداری و سیستم‌های مختلف تعریف شده‌اند. در زیر، یکی از رایج‌ترین درجه‌بندی‌ها را برای سرخوردگی مهره آورده‌ام:
- درجه ۰: عدم وجود تغییرات قابل مشاهده در مهره ها.
- درجه ۱: تشکیل توپولوژی‌های خفیف در لبه‌های مهره ها.
- درجه ۲: تشکیل توپولوژی‌های بیشتر و تغییرات بیشتر در شکل مهره ها.
- درجه ۳: تشکیل توپولوژی‌های بیشتر و تغییرات بیشتر در شکل مهره ها، به همراه تشکیل ستون‌های خارجی (سپینال) و افزایش فشار بر روی عصب‌ها.
- درجه ۴: تغییرات شدید در شکل مهره ها، تشکیل ستون‌های خارجی (سپینال) و افزایش فشار بر روی عصب‌ها.
این درجه‌بندی معمولاً بر اساس تصاویر ایکس-ری یا تصاویر MRI انجام می‌شود. با این حال، هر درجه‌بندی ممکن است در سیستم‌های مختلف و توسط پزشکان متفاوت باشد. بنابراین، بهتر است با پزشک خود در مورد درجه‌بندی خاصی که برای شما استفاده می‌شود، صحبت کنید.
راه ها و روش های درمان سرخوردگی کمر
درمان بستگی به نوع بیماری و شدت آن دارد. در ادامه، راه‌ها و روش‌های درمان عمومی برخی از بیماری‌ها را بررسی می‌کنیم:
- داروها: استفاده از داروها یکی از روش‌های شایع درمان بیماری‌ها است. داروها می‌توانند علائم بیماری را کنترل کنند، التهاب را کاهش دهند و بهبودی را تسریع کنند. هر بیماری نیاز به داروهای خاصی دارد، بنابراین مهم است که با پزشک خود در مورد داروهای مناسب صحبت کنید.
- جراحی: در برخی موارد، جراحی ممکن است لازم باشد تا بخشی از بیماری را بردارد یا تغییرات فیزیکی را اصلاح کند. جراحی معمولاً در مواردی مانند آسیب‌های جسمی، تومورها، بیماری‌های قلبی و عروقی، بیماری‌های مفصلی و غیره استفاده می‌شود.
- درمان فیزیکی: این روش شامل تمرینات فیزیکی، فیزیوتراپی، ماساژ و سایر تکنیک‌های فیزیکی است که بهبودی عضلات و حرکت را تسریع می‌کند. این روش معمولاً در درمان بیماری‌های مفصلی، آسیب‌های عضلانی و اختلالات عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- روش‌های روان‌درمانی: برخی بیماری‌ها ممکن است نیاز به درمان روان‌درمانی داشته باشند. این روش شامل مشاوره، تحلیل رویا، تکنیک‌های تنفسی و روش‌های مدیتیشن است که به کاهش استرس و بهبود روحیه کمک می‌کند.
- تغییرات در سبک زندگی: در برخی موارد، تغییرات در سبک زندگی می‌تواند بهبودی بیماری را تسریع کند. این شامل تغییرات در رژیم غذایی، وزن کم کردن، تمرین منظم، کاهش استرس و جلوگیری از عوامل خطر مرتبط با بیماری است.
مهم است که با پزشک خود در مورد نوع بیماری خود و روش‌های درمانی مناسب صحبت کنید. هر بیماری نیازهای خاص خود را دارد و درمان باید بر اساس شرایط شما تعیین شود.
